සඳ එළිය

පහළ විල් දිය මතින් සඳ එළිය දිලෙන්නේ
වහල මත ගහල වැල් සුළඟකට වැනෙන්නේ
අහල පහලක කෙනෙක් නැති තනිය දැනෙන්නේ
ඇහැළ මල් පෙති නොවෙයි ජීවිතය ගිලෙන්නේ

වැහි දාක අහසටත් නොදැනීම හැඬෙන්නේ
ඇහි දාර මත හිඳන් කඳුළක් ද තැවෙන්නේ
කොහි යාද කෙළවරක් කවදාද නොදන්නේ
මිහි යාය මැද කෙසේ සිහියකින් හිඳින්නේ

පිහි ඇණුම් පහරක්ය හදවතක වැදෙන්නේ
එහි කොහිද සිහිලසක් උණු ලෙයයි ගලන්නේ
ඉහළ මහලක් වෙතොත් ගහලයින් රැඳෙන්නේ
ඇහැළ පෙත්තක රැඳෙමි සිහිනයයි බිඳෙන්නේ

~ රුවන් නෙලූ